ไดอารี่และผู้หญิงคนหนึ่ง
วันอาทิตย์ที่ 24 สิงหาคม พ.ศ. 2557
ระยะทางของความคิดถึง
รถบรรทุกคันนี้ขับมานานมาก
เวลาผ่านไปความคิดถึงก็มากขึ้น
ตามลำดับ....มากขึ้น.....มากขึ้น
และมากขึ้นจนเต็มคันรถ.......
เลยหลังคาหน้ารถออกมา....
ถึงแม้หนทางจะยาวไกล........
ฝนจะตก ฟ้าจะร้อง ลมพายุจะพัดกระหน่ำ
ถึงจะหนัก......แต่เจ้าของไม่เคยเลย.......
ที่จะปล่อยให้ความคิดถึง
ร่วงหล่นเลยสักความคิดถึง
จนรถบรรทุกคันนี้ ได้มาเจออุโมงค์ใหญ่ แต่เพดานต่ำ
แค่ผ่านอุโมงค์.......เจ้าของรถ
ก็จะได้ไปส่งความคิดถึงอันมหาศาลให้กับเธอคนนั้น
แต่อุโมงค์มันต่ำ.....ต่ำกว่ากองแห่งความคิดถึงเพียง 1นิ้ว
แค่หยิบเอาเศษเสี้ยวความคิดถึงนั้น.....ออกไป สัก 1 นิ้ว
เจ้าของรถก็จะได้เจอเธอคนนั้นดังใจหมาย
แต่เขาไม่ยอม.....ไม่ยอมแม้แต่จะเอาความคิดถึงออกไปสักนิดเดียว
เพราะเขารู้ดีว่า......มันมีค่าแค่ไหน.........
หนทางอีกแค่ ระยะทางอุโมงค์ 30เมตร
แต่เขากลับไปไม่ได้.....เขาจะทำยังไง
จะขน 2 รอบหรือ แล้วมันจะหล่นไประหว่างทางหรือไม่
คุณคิดว่าเค้าจะทำยังไงเพื่อที่จะนำเอาความคิดถึงไปให้เธออันเป็นที่รัก
โดยไม่เอากองแห่งความคิดถึงออกไป....
เขาคนนั้นได้ตัดสินใจที่จะปล่อยยางของรถลงล้อละ 1 นิ้ว
ถึงแม้ว่าจะวิ่งช้าลงทำให้ถึงจุดหมายช้าขึ้น
แต่ความมั่นคง......ที่มีจุดหมายปลายทาง
ถึงแม้จะใช้เวลานานเขาก็พร้อมที่จะเผชิญ.....
ที่จะรอจนกว่า ...... เจอเธอ
ดีกว่าที่จะทิ้งความคิดถึงที่มีต่อเธอคนนั้นออกไปแม้แต่........เสี้ยวหนึ่งก็ตาม....
วันเสาร์ที่ 2 สิงหาคม พ.ศ. 2557
สายฝน
สายฝนโปรยมาเย็นสบายมองไปท่ามกลางความเงียบเหงา
เคยเดินเปียกนึกสนุกรู้สึกอิสระจากสิ่งต่างๆๆรอบตัว
เคยเห็นบางคนเดินวิ่งเพราะกลัวเปียกฝน
ฉันก็เคยดั่งเช่นคนทั่วไปในวันรีบเร่ง
บางวันพกร่มแต่ไม่อาจหลุดพ้นกับอาการเปียกปอนได้
ชอบที่สุดเวลาไม่สบายใจแล้วเดินกลางสายฝน
เพราะมันลบและปิดบังฉันได้ว่าฉันเสียน้ำตา
ขอบคุณสายฝนที่ช่วยเป็นเพื่อนยามฉันเมื่อยล้า
และได้ก้าวผ่านมันไปได้อีกหนึ่งวัน
วันพุธที่ 30 กรกฎาคม พ.ศ. 2557
ด้ายแดงที่ผูกกัน
มีเรื่องเล่าที่เคยได้อ่านได้ยินมาว่าคู่ที่แท้จริงของคนเรานั้น
ถูกสร้างขึ้นมาจริงต่างมีด้ายสีแดงผูกเชื่อมกันไว้ปลายนิ้วก้อย
ไม่ระวังด้ายนั้นหลุดเราก็ไม่เจอคนที่รออยู่อีกฟากฝั่ง
บางคนด้ายพันกันนึกว่าเจอแล้วคู่แท้สุดท้ายต่างแยกย้ายกันไป
ผู้คนมากมายเดินทางแทบชนกันยังไม่รู้ว่าใครคือคู่แท้ของเรา
ต่างคนต่างค้นหากันเจอบ้างไม่เจอบ้างโลกอันกว่างใหญ่
ถ้าเขาสร้างให้คุณเขาเราเหล่านั้นมาต่างมาเป็นคู่แท้กัน
คงมีสักวันกับทางเดินนั้นได้มาเจอและพบกันอยู่ดี
มีสักคนไหม
เคยมีหลายคนเข้ามาทักทาย
แล้วก็ผ่านไปเชอะความรัก
ฉันไม่เชื่อเธอหรอกว่าจะมีรักจริง
ไหนละคนรักจริงส่งหน้ามาให้ดูหน่อย
ขอหล่อรวยใจดีรักเดียวนะมีไหม
ไม่มีใช่ไหมล๊านั่นสิรักแท้หล่อรวยไม่มีอยู่จริง
ตอนนี้ฉันเลยกินอ้วนเป็นหมูเลย
ใครจะมามองเห็นละหุ่นดีสวยก็เคยเป็นมาละ
อยากขี้เหร่อ้วนเป็นหมูบ้างเหอะๆๆๆ
คราวนี้เก็บใส่กล่องผูกโบว์ใส่ตู้เลยนะ
ไม่มีใครหาเจอหรอกว่าม๊ะ
แล้วก็ผ่านไปเชอะความรัก
ฉันไม่เชื่อเธอหรอกว่าจะมีรักจริง
ไหนละคนรักจริงส่งหน้ามาให้ดูหน่อย
ขอหล่อรวยใจดีรักเดียวนะมีไหม
ไม่มีใช่ไหมล๊านั่นสิรักแท้หล่อรวยไม่มีอยู่จริง
ตอนนี้ฉันเลยกินอ้วนเป็นหมูเลย
ใครจะมามองเห็นละหุ่นดีสวยก็เคยเป็นมาละ
อยากขี้เหร่อ้วนเป็นหมูบ้างเหอะๆๆๆ
คราวนี้เก็บใส่กล่องผูกโบว์ใส่ตู้เลยนะ
ไม่มีใครหาเจอหรอกว่าม๊ะ
วันเสาร์ที่ 29 มีนาคม พ.ศ. 2557
ราศีของแต่ละช่วงวันเกิด
จุดอ่อน-จุดแข็งของคน 12 ราศี | |||
|
หัวใจ
ความคาดหวังคือปัจจัยหลักของความทุกข์
ความฝันบางครั้งก็เป็นสิ่งที่ก่อให้เกิดทุกข์
ชีวิตคนเรามีปัญหา เพิ่มมากขึ้นตามวันเวลาที่หมุนไป
ทุกๆ วันเหมือนกับต้องตื่นขึ้นมา
เพื่อเดินเข้าไปในสมรภูมิรบ ฟาดฟันกับปัญหา
หากคุณชนะคุณก็จะเดินจากมา พร้อมความสำเร็จอีกครั้งหนึ่ง
หากคุณแพ้คุณก็อาจล้มจมอยู่กับที่
แล้วจะมีใครสักกี่คนบนโลกใบนี้
ที่จะคอยยื่นมือให้ความช่วยเหลือเมื่อเราเจ็บปวด
เอาเข้าจริงในโลกใบนี้...เราจะมีใคร?
ใครที่เป็นของเราจริงๆ เกิดมาเพื่อเราจริงๆ
อยู่กับตัวเอง
ความรักเมื่อเกิดความคาดหวั
ความทุกข์ในจิตใจก็จะตามมา
เพราะเราหวังที่จะให้เขารัก
เพราะเราหวังที่จะให้เขาเข้
สุดท้ายสิ่งที่เราคาดหวัง
ไม่เป็นไปตามที่เราหวัง
เราจึงเกิดคำถามมากมายตามมา
และมันก็มาพร้อมกับความทุกข
ที่เกิดขึ้นในจิตใจกับคำถาม
อาจได้คำตอบบ้างไม่ได้คำตอบ
นี่เองอาจเป็นต้นเหตุของควา
สมัครสมาชิก:
บทความ (Atom)